WITIKINDUS II

WITIKINDUS II.

cognomine Iunior, filius Witikmdi I. Wittebergam et Wethinum condidit; Soraborum, contra quos Carolo Magno militaverat, Burggravius fuit, et Dominus, de Budsez; Pater Dietgremi, et ut quidam volunt. Witikindi III. quorum ille pulsus Saxoniâ, ab agnato Ottone, Diethmarum et Fridericum genuit, Brandeburgicorum primorum Marchionum, aliquorum Minsniae ac Ostlandiae Marchionum, et Mersburgiorum Comitum satorem. Diethmarus vero, quem ab Henrico Aucupe bonis restirutum quidam volunt, genuisse Theodoricum dicitur, patrem Dedonis II. quô nati Fridericus Comes Palatinus Saxoniae, Theodoricus Marchio Landsbergensis, Thiemo, bellicus Dux Henrici IV. cuius filius Misniae Marchio A. C. 1126. confirmatus est a Lothario Imperatote et Otto Dives, stemmatis propagator, Huius enim filius Theodoricus Henricum genuit Illustrem, qui A. C. 1249. Thuringiae Landgraviatum sibi vindicavit, cumque eo Palatinatum Saxontae rersus in domum suam intulit. Pater Alberti, qui, filiis iratus, Adolpho Imperatori ditiones vendidit: sed et hic et Albertus eius succeslor victi, ac Alberti filius Fridericus cognomine Fortis, vel Admorsus, ditiones postea quiete rexit, mortuus A. C. 1326. Eius filio Friderico Severo in er alios natus Fridericus Strenuus Coburgensem Principatum familiae intulit: pater Guilielmi Divitis, et Friderici Bellicosi, a quo novum domui axioma. Cum enim Saxoniae Ducatum Otto I. Imperator Hermanno Bilingio, praeteritis agnatis, contulisset, ille extra Witikindeam stirpem in variis hucusque haeserat: Hermanni namque posteritate exstinctâ, in Maguo, collatus hinc Lothario Supplinburgio postea Imperatori: ab hoc aurem concessus est gevero Henrico Superbo, cuius filiô Henricô Leone proscriptô a Friderico Barbarossa, hic eum Bernardo Ascanio Alberti Ursi filio dedit, donec Albertus ultimus A. C. 1422. orbus decederet. Demum A. C. 1423. licet variis dignitatem hanc ambientibus, Fridericus memoratus, ob operam adbersus Bohemos, im primis in Brixiensi praelio, navatam, ab Imperatore Sigismundo investitus est, et Ducatus Electoraru auctus rediit ad Witikindeos, qui eam diguitatem ad haec usque tempora illibatam conservârunt.